Play & Connect 

Mieke Driessen 1978 | Ik geloof in een wereld waar spelen weer een plek krijgt. Niet alleen voor kinderen maar voor ieder mens. Want spelen is je vermaken en ontspannen, het creëert ruimte. Spelen als in: actief samen zijn, buiten, gebruikmakend van je zintuigen en van de natuur. Er zijn geen spelregels want die maak je tijdens het spel. Dat is waarom ik zelf graag naar buiten ga want daar ervaar ik de ruimte met al mijn zintuigen. Binnen zit het vaak veel vaster en is alles veel begrensder. Ik geloof in een wereld waarin het onverwachte een plek krijgt en niet alles gecontroleerd hoeft te worden en voorspelbaar hoeft te zijn, een prachtige wereld is.

Ik geloof in een wereld waar het onderbewuste veel meer mag bepalen wat er gebeurt dan het bewuste. Dat het onderbewuste gezien mag worden en dat niet alles van tevoren helemaal ingekaderd of gepland hoeft te worden. Voor mij is dat een wereld waar ik blij van word en ik denk de wereld zelf ook. Alleen de wereld zit niet altijd zo in elkaar. Sterker nog: het gaat juist een kant op waar dingen steeds meer vastgelegd wordt.

Juist nu is spelen heel belangrijk. Als je dat niet doet en je volgt alleen maar orders op, dan kom je vast te zitten. Wat je doet, komt dan niet meer uit jezelf. Het stroomt niet meer, waardoor je je ongemakkelijk gaat voelen en leeg en ongeïnspireerd. Ik vind dat jammer, want het leven zou gevierd moeten worden.

En daarom maak ik kunst die mensen in staat stelt om de beweging van vrijheid te ervaren. Door mijn kunst hoop ik een herinnering van die beweging en spelen teweeg te brengen. Door mijn kunst hoop ik dat mensen alleen al door het te zien (en door te weten hoe het tot stand komt) dat het leven een fantastisch spel is en dat het niet om het resultaat gaat maar ook om het proces van spelen. Als ze dat zien, slaat de vonk van mijn werk hopelijk op hun over en zet dat ze aan om naar buiten te gaan, te spelen en zich met elkaar te verbinden. Hopelijk gebruiken ze hun zintuigen op een vrije, open manier en niet zodanig dat alles al van tevoren vast is gelegd (ook hoe ze zich zouden moeten voelen). Als ik er niet meer ben hoop ik met mijn werk een bijdrage te hebben geleverd aan die wereld.